ase he aamache aayushya

असे हे आमचे आयुष्य.........

"कशासाठी जगतो आम्ही"
याचे उत्तर शोधत फ़िरणारे आम्ही सर्व,

घड्याळ्याशी बांधील आमचे आयुष्य
नसे कधी कुणाला कुणाची भ्रांत

रोजच उगवतो तो सुर्य न रोजच मावळतो
अशी आमचि ही गत

अचानक कुणीतरी आपल्याशी
आपुलकीचे दोन शब्दं बोलुन जातात

अन मग नकळतपणे
तयार होते एक वेगळेच विश्वं

रोजच्या धकाधकीच्या जीवनात
हवे हवेसे वाटू लागतात
ते विरंगुळ्याचे क्षण..........

अचानकपणे अपेक्षा वाढू लागतात
आणि न बोललेले शब्दं
ऐकायला येऊ लागतात

लवकरच समोर येते
एक निखळ सत्य

मागे राहतो तो फ़क्तं एकांत
आणि एक निरव शांतता

अन मग शेवटपर्यंत सापडत नाही
ते "का" ह्या प्रश्णाचं उत्तर.........

-->DEV<--

That was never mine

i wake up in a day
that ws nt sunny

starts d day
tht seems to b mechanical

try to remember
d story that never existed

i write d words
tht were never spoken

expecting d 1
tht was never mine

i try to smile tht
never originated frm d heart

try to understnad d
situation tht never was there

always wonder how life
can take 180 degree turn

try to plan d things tht
will never happen accordingly

i go searching for future tht
god knows vl exist or not

in all these..........

i live d life tht
was never mine...........

--> DEV <--

mala ajun jagayche aahe

मला अजुन जगायचे आहे..............

आजपर्यंत काहीच नाही केलं तरी
पुढे खुप काही कमवायचे आहे........

अनेक चुका नकळत घडल्या तरी
अजुन एक चुक करायची आहे......

अनेकदा अडखळून पडलो तरी
आज पुन्हा ठेच खायची आहे......

अपुरा पडला वेळ जरी
थोडा अजुन Timepass करायचा आहे.........

भरुनी आले हे नयन जरी
हसतमुखाने वावरायचे आहे......

थकले हे पाय जरी
अजुन थोडे चालायचे आहे.....

राहीलो दुर्लक्षित जरी
कुणाचीतरी काळजी घ्यायची आहे.....

राहीले अर्धवट "तिचे" स्वप्न तरी
मला अजुन जगायचे आहे..............

->DEV<-

durvar jaate hi vaat

दुरवर जाते ही वाट.........

दुरवर जाते ही वाट

बजबजतो पक्षांचा किलबिलाट
खळखळत वाहते ते समुद्राचे नीळेशार पाणी

अशा या रम्य संध्याकाळी
मन आठवणींनी दाटुन येई

आठवतो तो भुतकाळ
करुन देई जाणीव

एका कटू सत्याची
"तिला माझे शब्द कधी कळलेच नाहीत"

मनात उठवी अनेक भावनांचा कल्लोळ
तरीही आणुन देई ओठांवर हसु

कदाचित जिवन याचेच नाव
अचानक पुन्हा वर्तमानकाळात आणुन सोडी

न मग डोळ्यांसमोर दिसते ती
दुरवर जाते ही वाट.

--> DEV <--

shevatache shabda maze

शेवटचे शब्द माझे..........

खुप अभ्यास करुन झाला
आता थोडे काम करेन म्हणतो

आजवर खुप काही गमावले
आज थोडे काही कमावेन म्हणतो

मनात आले जरी खुप हसु
तरी आज शेवटचे रडेन म्हणतो

दुसऱ्यासाठी खुप जगलो
आज स्वत:साठी जगेन म्हणतो

काही सुचेनासे झाले तरी
आज शेवटचे शब्द लिहीन म्हणतो

अत्तापर्यंत नेहमी दूसराच राहीलो
आज पहिला येईन म्हणतो

अत्तापर्यंत देवाकडे नेहमी
दुसऱ्यासाठीच मागीतले
आज स्वत:साठी
काही तरी मागेन म्हणतो

ही शेवटची कविता लिहीन म्हणतो
तिच्या आयुष्यातुन निघुन जाईन म्हणतो.............

--> DEV <--

kunitari aapalahi asave

कुणीतरी आपलही असावे..........

सकाळी साखरझोपेतुन उठवणारी...
तो चेहरा बघुन क्षणात झोप उडावी..

जीच्या हातचा कडु चहा
पण गोड वाटावा........

ऑफ़ीसमधला प्रत्येक रिकामी क्षण
तिचिच आठवण करुन देई...

तिच्यासोबत घालवलेला एकेक क्षण
एक तासासारखा वाटावा.....

जिच्या नसण्याने व्हावी
आयुष्यात एक मोठी पोकळी....

अशी हि "ती" म्हणजे
न संपणारे एक अखंड स्वप्नं असावे........

कुणीतरी आपलही असावे..........

--> DEV <--

prem mhanje kay asata

प्रेम म्हणजे काय असतं ?...........

प्रेम म्हणजे असतो
एकच श्वास दोघांसाठी.....

प्रेम म्हणजे असतो
एकच विश्वास, कधीही न संपणारा...

प्रेम म्हणजे असते
एकच गाणे, दोघांनी गुणगुणायचे....

प्रेमात नसावी काही
मिळव्ण्याची भाषा........

प्रेमात असावी एकच अभिलाषा......
न बोललेले शब्द ऎकायची.....

प्रेमात नसावे रुसवे फ़ूगवे
असावा फ़क्त आनंदी आनंद गडे..........
इकडे तिकडे चोहीकडे........

एकदा तरी प्रेम जरुर करावे
पण ते आंधळे नसावे...........

कोणी तरी बोललेच आहे
"प्रेम म्हणजे प्रेम असतं
तुमचं आमचं same असतं"..............


--> DEV <--

aaj achanak ase kay zale

आज अचानक असे काय झाले.............

आज पक्के ठरवले मनाशी
सगळं काही मार्गी लावायचे

पण झाली जाणीव
जेव्हा खऱ्या परीस्थितीची

खऱ्या अर्थाने त्यावेळी
तोंडुन शब्द फ़ुटेनासे झाले

मनातल्या सगळ्या Feelings मेल्या
डोळ्यातून अश्रुही निघेनासे झाले

लागलेली भुकही मेली
घसाही कोरडा पडला

या सगळ्यात कधी
संध्याकाळ झाली कळलंच नाही

दूर पहावे आकाशात तर........
पक्षीही आपल्या घरट्याकडे परतले नाहीत
चंद्रही आकाशात दिसला नाही

दिवसभर खुप विचार केला
पण काय झालं कळलंच नाही

आज अचानक असे काय झाले.........................

--> DEV <--

pan ti maja kahi veglich hoti

..............पण ती मजा काही वेगळीच होती


बघता बघता कॉलेज कधी
संपले काही कळलेच नाही......
नंतर ऑफ़िस लाईफ़ही सुरु झाले

पॉकेटमनी चे रुपांतर पगारात झाले
पण कॉलेजसाठी मिळणाऱ्या त्या ३००
रुपयांची मजा काही वेगळीच होती

ऑफ़ीसमधे जरी स्वत:चे separate
workstation असले तरी
कॉलेजमधल्या bench ची
मजा काही वेगळीच होती

रोजच ऑफ़ीसच्या canteen मधे जातो
पण कॉलेजच्या canteen ची
मजा काही वेगळीच होती

रोजच ऑफ़ीसमधे कॉफ़ी पीतो
पण college canteen मधल्या
त्या cutting ची मजा
काही वेगळीच होती

रोजच ऑफ़ीसमधे येउन login
करतो, पण कॉलेजमधल्या
proxy ची मजा
काही वेगळीच होती

रोज अनेक चेहरे दिसतात
पण कॉलेजमधल्या त्या
चेहऱ्याकडे बघायची
मजा काही वेगळीच होती

हे सर्व आठवल्यावर वाटते
अश्या त्या कॉलेज लाईफ़ची
मजाच काही वेगळीच होती..............

--> DEV <--

Ek chehara

एक चेहरा....

दिवसांमागून दिवस जातात
महिन्यांगून महिने........
वाटते गेल्या आठवड्यातच
कॉलेज चालू झाले.......

पण कॅलेंडरमध्ये बघितल्यावर
कळते तो आठवडा
दोन महिन्यांपूर्वीच गेला..........

दिवसभर लेक्चर्स, प्रॅक्टिकल्स,
असाईनमेंट्स यामध्ये कधी
वेळ जातो कळतच नाही.......

मग घरी जाताना नेहमीचेच ते
कॅटिनमध्ये खाणे किंवा
कधी कधी प्रिंट्स......

घरी आल्यावर दोन मिनिटेही
बसवत नाही की
लगेच झोप लागते......
मग दुसऱ्या दिवशी पुन्हा तेच

अनेक चेहरे रोज दिसतात
काही ओळखीचे तर काही अनोळखी..
अचानक एका चेह्ऱ्यावर नजर जाते
आणि मग तो चेहरा कायमचा मनात
घर करून जातो

नंतर असा एक दिवस जात
नाही की ज्या दिवशी
तो चेहरा आठवत नाही
घरी आल्यावर निवांतपणे
बसून तो चेहरा आठवून
विचार करावा तर कळते........
८ दिवसांवर परीक्षा आहेत........

आज मागे बघितल्यावर आठवते
खुप काही करायचे राहून गेले
जे काही आजपर्यंत मिळवले
त्यापेक्षा खुप काही गमावले

पण या सगळ्यात तो चेहरा
अजूनही विसरलेलो नाही
कदाचित विसरु शकतही नाही

पण जेव्हा जेव्हा
तो चेहरा आठवतो
तेव्हा एक गोष्ट
मनात पक्की होते की
आपल्याला खुप काही
साध्य करायचे आहे...............

--> DEV <--

kashasathi jagato aamhi

कशासाठी जगतो आम्ही ?

जिथे नाही माणूसकीला किंमत
जिथे प्रत्येक गोष्ट मोजली जाते पैशात

माणूसच माणसाचा बनलाय शत्रू
त्याला बाकीचे प्राणी तरी काय करणार ?

वेळेशी बांधील आपले आयुष्य
नियती करी त्यावर स्मितहास्य

इथे स्वत:साठी वेळ नाही कुणाला
दुसऱ्याकडे कोण बघणार ?

जिथे संकटातच फ़क्त उदगार निघतात
"आम्ही सारे एक आहोत.........."

बाकीच्या वेळी तेच शब्द असतात
"आपण कोण आहात ?..................."

हे सर्व वर्णन करताना
कधी कधी शब्दही अपुरे पडतात

स्वत:साठी सगळेच जगतात
दुसऱ्यांसाठी जगतो तोच खरा माणूस......



--> DEV <--

asa ka hotay

असं का होतय ?

असं का होतय ?

झोप येत असुनही
जागरण करावेसे वाटते

भुक असुनही
काहीच खावेसे वाटत नाही

"नाही" बोलायचे असतानाही
"हो" का बोलतो मी ?

मनात प्रचंड राग असताना
ओठांवर हसू का येते ?

अपुऱ्या ईछा पुर्ण करुनही
कसलीतरी उणीव का जाणवतेय ?

सगळे जवळ असतानाही
एकटे एकटे का वाटतय ?

Engg पर्यंत कविता काय असते
हे पण माहीत नव्हते
पण अत्ता ही चौथी कविता लिहितोय

कोणी सांगेल का मला
असं का होतय ?


-> DEV <--

aaj svatah la shodhto me

आज स्व:ताला शोधतो मी.............
घरात येणाऱ्या प्रत्येक सुर्य किरणांत....

सकाळच्या त्या धुंद वातावरणात..

पक्षांच्या त्या किलबिलाटात.......

घड्याळात वाजणाऱ्या प्रत्येक सेकंदात......

पडणाऱ्या पावसाच्या थेंबात.........

दरवळणाऱ्या मातीच्या सुगंधात......

आठवणीतल्या प्रत्येक दिवसात....

सहज मिळालेल्या रिकम्या वेळात...

अडखळुन पडल्यावर
झालेल्या प्रत्येक जखमेत....

मनात योजलेल्या हर एक कल्पनेत
"जीवन" शोधतो मी..............

जीवन शोधता शोधता
आज स्व:ताला शोधतो मी.............


->DEV<-

mazya swapnatali ek pari

माझ्या स्वप्नातली एक परी..............

अंधारलेल्या माझ्या दुनियेत
होतो मी एकटाच जगत..........

होते फ़क्त माझेच शब्दं
माझ्या अवतीभवती

अचानक या दुनियेत आली एक परी
एक आषेचा किरण बनुन.........

बहरली एक नवी उमेद
दिसु लागले सुर्यकिरण..........

शब्दांना माझ्या गवसले अर्थं
माझ्यातच मी झालो धुंद...........

क्षणभर का होईना, वाटू लागले
somewhere I belong

पण विसरलो होतो मी की....
काही स्वप्नं हि स्वप्नंच रहातात
न काही लोक शेवटपर्यंत
"शापित गंधर्व" रहातात.............


-->DEV<--

ajun nahi shiklo

अजुन नाही शिकलो............

आजपर्यंतच्या प्रवासात
अनेक गोष्टी शिकलो

विचार करायला शिकलो
भर दिवसा स्वप्नं बघायला शिकलो

अनेकदा अडखळूनहि पुन्हा
स्वत:ला सावरायला शिकलो

स्वत:साठी जगता जगता
दुसऱ्यांसाठी जगायला शिकलो

शब्दांचे अर्थं समजुन घेऊन
कविता लिहायला शिकलो

छोट्या छोट्या गोष्टींमध्ये
आनंदीत व्हायला शिकलो

स्वत:ला समजुन घेता नाही आले तरी
दुसऱ्यांना ओळखायला शिकलो

एवढे शिकुनही अत्तापर्यंत
"प्रेम" करायला नाही शिकलो............


-->DEV<--

vede he man maze

वेडे हे मन माझे..........

एकदाची उगवली ती सकाळ
वाट पहात होतो जिची

होते मन उतावीळ
तिच्या तोंडुन ते शब्दं ऎकण्यासाठी

पण ते शब्दं माझ्यासाठी
नव्हतेच कदाचीत

त्यानंतर वाईट असे कधी
वाटलेच नाही

डोळ्यात ह्या अष्रु
कधी तरळलेच नाहीत

ह्या पुढे कदाचीत प्रेमाचा
विचारही हे मन करणार नाही

हसाय्च्याही आधी खुप
वेळा विचार करेल हे मन

आहे खात्री मला ती विसरणार नाही
तरीही मी काही बोलणार नाही

असे असुनही वेडे हे मन माझे
काही केल्या शांत बसेना

आजही मनात कुठेतरी आहे एक आस
की ती येईल परत कदाचित...........

-->DEV<--

aajahi mi tasach aahe

आजही मी तसाच आहे......

काळ बदलला, वेळ बदलली

College चे रुपांतर मोठ्या
Corporate Office मधे झाले

Bench ची जागा
Personal Workstation ने घेतली

Casual Wears जाउन
Formals आले

Pocket Money चे रुपांतर
Salary मध्ये झाले.............

तरी आजही मी तसाच आहे

कधी कधी स्वत:च्या विश्वात
हरवुन जाणारा

कुठलीही गोष्टं घेण्याआधी
खुप विचार करणारा

कुणासाठी ’देवेन’
तर कुणासठी ’देव’.........

नसेन आजवर जरी कुठेच मी
आहे खात्री मला

करेन निर्माण स्वत:चे
एक वेगळे स्थान या जगात

नाहिच जमले कुठे जरी
तरी ’तिच्या’ ह्रुदयात ............

-->DEV<--

duur ase jaatana

दुर असे जाताना..........

दुर असे जाताना
भास तुझाच होई

पुढे निघालेली पावले
माझी थांबून जाई

सर्व काही एका क्षणात
स्तब्धं होऊन जाई

दिसु लागतो सगळीकडे तुझाच चेहरा
जिथे नकळत मन हरवुन जाई

नसलीस जरी माझी तु
क्षणोक्षणी काळजी
तुझीच करते हे मन

असले जरी हे सत्यं की
तुला हे कधीच कळणार नाही

तरी हे जीवन काही
कुणासाठी थांबत नाही

असेच ह्या आयुष्यात
दुर असे जाताना
भास तुझाच होई..............


-->DEV<--